Η ΑΓΆΠΗ !
ΤΙ να είναι αυτό το συναίσθημα αυτή η Λεξούλα με τη τόση δύναμη ;;;
Οποτεδήποτε η αγάπη αφθονεί και είναι αυθόρμητη, και η ενέργεια με την οποία προβάλλεται φέρει, όχι μόνο συνέπεια, μα επίσης και την ουσία της αθωότητας, της ειλικρίνειας και της τιμιότητας απαλλαγμένη από κάθε κρυμμένο όρο ή κίνητρο προερχόμενο από εγωκεντρισμό ή εγωισμό, θαύματα γίνονται πραγματικότητα με μια ασυνήθιστη συχνότητα. Μεταμορφώνει, με ευκολία, ακόμη και την πλέον πεζή, την πλέον μη δημιουργική απασχόληση σε επιδίωξη ενός υψηλότερου σκοπού, δίνοντας μια εντελώς νέα δική της πνευματική ταυτότητα, να είσαι σε αρμονία με τον εαυτό σου, με την δουλειά σου, στις σχέσεις σου με τους άλλους και να είσαι σε ειρήνη με τον κόσμο.
Άλλοι φόβοι μπορεί να συμπεριλαμβάνουν έμμονες ιδέες όπως: «Δεν μου αξίζει να πετύχω,» «Δεν θα γίνω ποτέ αρκετά καλός σ’ ότι κι αν κάνω,» «Αυτός που αγαπώ αργά ή γρήγορα θα με αφήσει,» «Είναι της μοίρας μου να υποφέρω σ’αυτή τη ζωή,» «Μην εμπιστεύεσαι ποτέ κανέναν γιατί κάποτε θα σε προδώσει». Ο κατάλογος είναι ατελείωτος και διανθισμένος με ψυχικά τραύματα, θυμό, εξάντληση, δυστυχία και ένα τεράστιο σύμπλεγμα κατωτερότητας - η κλασική προσωποποίηση της χαμηλής αυτοεκτίμησης και αυτοσεβασμού.
Κάθε αρρωστημένη στάση απέναντι στην αγάπη είναι αναπόφευκτα το αποτέλεσμα μιας δυσλειτουργικής παιδικής ηλικίας όπου η συναισθηματική ευεξία του παιδιού δεν υποστηρίχτηκε ποτέ καταλλήλως, ούτε καλλιεργήθηκε. Η αντίληψη αυτού του ανθρώπου για τον κόσμο είναι συχνά μονοδιάστατη και παραμορφωμένη ώστε να ταιριάζει με την φανταστική εικόνα που έχει στο μυαλό του. Όποτε απαιτείται συναισθηματική σχέση, υπάρχει συχνά ανικανότητα αυθόρμητης θετικής ανταπόκρισης. Εκτός από μια εξωτερική επίδειξη εγκάρδιας συμπεριφοράς και φιλικότητας, το άτομο είναι σχεδόν πάντα τελείως κυνικό, φυλά πάντοτε ζηλότυπα τα πιο βαθιά του αισθήματα μην έχοντας καθόλου εμπιστοσύνη, υιοθετώντας μια πολύ προσεκτική και σχεδόν επαγγελματική στάση στις σχέσεις του με τους ανθρώπους, λαχταρώντας πάντοτε να πάρει μια μεγαλύτερη ανταπόδοση από την επένδυση της προσπάθειάς του, είτε στη δουλειά, είτε στις προσωπικές σχέσεις ή αλλού. Κάθε του πράξη καθοδηγείται από μια στάση του τύπου: «Τι έχω να κερδίσω εγώ από αυτό;» Δε δίνει αφθόρμητα και εθελοντικά την αγάπη ή τις υπηρεσίες του σε κάποιον άνθρωπο ή κάποιο σκοπό εάν δεν είναι πρώτα πεπεισμένος από την λογική του εξέταση ότι έχει μια επαρκή κατανόηση του πράγματος, και επιπλέον, εάν επιλέξει να ασκήσει την δική του εκδοχή της συμμετοχής, πρέπει να υπάρχει κάποιο άμεσο κέρδος ή ωφέλεια γι' αυτόν. Η ειρωνεία είναι ότι η αληθινή κατανόηση έρχεται μέσα από μια διαδικασία αγάπης δίχως όρους και ποτέ αντίθετα! Όπου δεν υπάρχει αγάπη και εμπιστοσύνη, δε μπορεί να υπάρξει η δυνατότητα πραγματικής κατανόησης άρα ούτε και η δυνατότητα αληθινής προόδου.
Η υγιής στάση απέναντι στην αγάπη καθορίζεται επίσης σε μεγάλο βαθμό από τις συνθήκες που είχε κάποιος κατά την παιδική ηλικία και οι οποίες τον διαμόρφωσαν. Η αντίληψή του του κόσμου είναι θετικά πολύ πιο κοντά στην πραγματικότητα. Η σχέση στοργής που απόλαμβάνει με τους γονείς του είναι αποτέλεσμα της ενθάρρυνσης που είχε ώστε να αναπτύξει μια καλή σχέση με τον εαυτό του μέσα από αυτοαποδοχή και αυτοεκτίμηση από τα πρώτα του χρόνια. Αναπόφευκτα ο άνθρωπος αυτός είναι καλότροπος και φιλικός προς τους άλλους. Δέχεται τους ανθρώπους όπως είναι χωρίς πολλή σκέψη ή προκατάληψη. Νιώθει άνετα να εκφράζει τα πραγματικά του αισθήματα σε άλλους πέρα από την οικογένεια και τους φίλους του. Είναι πάντα έτοιμος να ακούσει και του είναι εύκολο να δώσει στους άλλους την ευκαιρία να τον διαψεύσουν, ακόμα και όταν η εντύπωση που έχει σχηματίσει δεν μοιάζει να τον πείθει καθόλου υπέρ τους. Η θετική του στάση και η σταθερή αφοσίωση σε ο,τιδήποτε κάνει, φέρνει στην επιφάνεια το καλύτερο στους ανθρώπους που συναντά. Προσαρμόζεται άνετα στα σκαμπανεβάσματα της ζωής, με μικρή ανησυχία, πάντα έτοιμος να διευρύνει την ικανότητα του να κατανοεί και να συμπονά. Κάθε του πράξη είναι ειλικρινής και συνεπής, μια πηγαία προβολή του πραγματικού του εαυτού με ελάχιστο εξωραϊσμό ή αυτοέπαρση. Καταλαβαίνει ότι η εσωτερική γαλήνη, η αγάπη προς τον εαυτό μας προς τους συντρόφους, προς τους γονείς, την οικογένεια, τη δουλειά, τα μαθήματα της ζωής μας, οι χάρες μας, οι απολαύσεις μας, και η αγάπη μας για τους άλλους κυβερνούνται από το ίδιο βασικό φαινόμενο - μια διαδικασία ανταπόδοσης όπου εκτείνουμε τον εαυτό μας με σκοπό να καλλιεργήσουμε την πνευματική ανάπτυξη την δική μας και των άλλων και να κινητοποιήσουνε σε όσους συναντάμε στον δρόμο μας την εξυψωμένη συνείδηση της βελτίωσης και της ευεξίας, όπου όσο πιο πολύ προσφέρεις ανιδιοτελώς, τόσο περισσότερο από το ίδιο λαβαίνεις.
Η πραγματική αγάπη είναι μια αμοιβαία πορεία εξέλιξης ακόμα και όταν η πρόθεση είναι να βοηθηθεί η πρόοδος κάποιου άλλου. Δε μπορούμε αρχίσουμε να αγαπούμε κάποιον άλλον εάν δεν είμαστε ικανοί να αγαπήσουμε τον εαυτό μας γι’ αυτό που είμαστε, αποδεχόμενοι και το παρελθόν και το παρόν μας χωρίς να μετανιώνουμε ή να μνησικακούμε και, το πιο σημαντικό, είναι να σταματήσουμε να ενοχοποιούμε και να κατηγορούμε οποιονδήποτε άλλον για την τωρινή μας κατάσταση. Μπορεί κάποιοι άλλοι να ήταν υπεύθυνοι για την παρούσα νοητική σας διάθεση από τον τρόπο που σας επηρέασαν όταν ήσασταν παιδιά, μα είσαι τώρα ενήλικες και ικανοί να πάρετε τον έλεγχο της πορείας της ζωής σας και είναι κατορθωτό να αλλάξετε τις αντιλήψεις σας εάν και όταν το αποφασίσετε. Είναι αδύνατο να περιμένετε οι άλλοι να ακολουθήσουν το παράδειγμα σας όπως είναι αδύνατο κάποιος να διδάξει χορό χωρίς να κατέχει πρώτα ο ίδιος την τέχνη του χορού. Δε μπορεί κανείς να στερήσει στον εαυτό την ανάπτυξή του ή να την υποκαταστήσει συγκεντρώνοντας την προσοχή του στην εκμάθηση των μαθημάτων κάποιου άλλου. Ένας τέτοιος παραπλανητικός ελιγμός μπορεί να γίνει τόσο εξεζητημένος ώστε να καταλήξετε να γίνετε πρωταθλητές στα ζητήματα των άλλων χωρίς ποτέ να σκεφτείτε ή να ενδιαφερθείτε γι’ αυτά που χρειάζεται εσείς να μάθετε. Αν δεν μάθουμε πρώτα το δικό μας μάθημα, δε μπορεί να υπάρξει πρόοδος στην πνευματική μας ανάπτυξη και δίχως πνευματική εξέλιξη, δε μπορεί ποτέ να έρθει η αληθινή ευτυχία ούτε η γαλήνη του νου.
Ο έρωτας, όμως, δε μπορεί να θεωρηθεί στην πραγματικότητα μια αληθινή αγάπη. Είναι κυρίως ένα βιολογικό φαινόμενο υποκινούμενο από την σεξουαλική ορμή, που πυροδοτείται από την έμφυτη μας τάση να αρπάξουμε κάθε ευκαιρία που μπορεί να οδηγήσει στην αναπαραγωγή ούτως ώστε να αφήσουμε απογόνους. Αρχίζει συνήθως σαν ένα ερωτικό ξελόγιασμα, που έπειτα προοδευτικά καταλαγιάζει μετά από μια περίοδο έντονου πάθους, που μπορεί να κρατήσει από λίγες μέρες μέχρι μερικά χρόνια, μέσα στα οποία ένα παιδί μπορεί να έχει συλληφθεί και γεννηθεί. Άραγε είναι απλή σύμπτωση το γεγονός ότι η ίδια απαράλλακτη εικόνα αναδύεται σε πολλές έρευνες ετών που περιλαμβάνουν μελέτες διαφορετικών πολιτισμών που απλώνονται μέσα στους αιώνες, ότι ο μέσος χρόνος για να αποξενωθεί ένα ζευγάρι και να φτάσει στον χωρισμό είναι τέσσερα χρόνια, που στους περασμένους καιρούς ήταν το λιγότερο χρονικό διάστημα που χρειαζόταν ένα βρέφος για να μεγαλώσει αρκετά ώστε να το φροντίζει μόνος ο ένας γονιός;
Η πραγματική αγάπη πρέπει να ξεκινήσει με μια σχέση στοργής με τον εαυτό σας. Το να τρέφετε την ψευδαίσθηση παριστάνοντας πως έχετε σχέση με τους άλλους προτού ολοκληρώσετε την διαδικασία της κάθαρσης του παρελθόντος σας, πράγμα το οποίο περιλαμβάνει την προθυμία σας να συγχωρήσετε χωρίς καμιά κατηγορία εκείνους που σας προξένησαν τον μεγαλύτερο πόνο και την μεγαλύτερη θλίψη και να επιτρέψετε στον εαυτό σας να εγκαταλείψει ενοχές και τύψεις που έχουν παγώσει το συναισθηματικό σας πυρήνα, θα σας κάνει να καταλήξετε μόνο να φορτώνετε τον εαυτό σας και τη σχέση με μια παράλογη ποσότητα ανέκφραστου βάρους εκθέτοντας την ευάλωτη πλευρά σας με καταστρεπτικές συνέπειες.
Οι άνθρωποι συνήθως ισχυρίζονται πως ακούνε την εσωτερική τους φωνή και δρουν σύμφωνα με το ένστικτό τους. Αυτό είναι κάτι που όλοι κάνουμε. Όμως το αν ακολουθούμε αποτελεσματικά την καθοδήγηση της διαίσθησης μας ή όχι προκαθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από την ποιότητα των προγραμμάτων που είναι εγκατεστημένα στο υποσυνείδητο μας από την παιδική ηλικία. Οι αναμνήσεις μπορεί να μας διαφεύγουν πια, μα ο φόβος που σε δένει, το κενό και τα τραύματα που έχει κάποιος από παλιά γεγονότα παραμένουν, καταπιέζοντας έτσι τα συναισθήματα μας που δεν μπορούν να εκφραστούν μ’ ένα τρόπο ελεύθερο από καταστροφικές, δυσλειτουργικές επιρροές. Σαν αποτέλεσμα, το ίδιο μοτίβο συμπεριφοράς και εμπειρίας που μας προξένησε το μεγαλύτερο πόνο και απόγνωση επαναλαμβάνεται διαρκώς σ’ έναν κύκλο ολοένα αυξανόμενης έντασης, δίχως να λογαριάζει πού είμαστε με ποιους είμαστε, και τι κάνουμε. Καμιά αλλαγή στο περιβάλλον, στο επάγγελμα, στις ασχολίες, στον κοινωνικό περίγυρο ή στον ερωτικό σύντροφο δεν μπορεί να φέρει κάποια μεταβολή.
ΑΦΥΠΝΙΣΗ
ΓΝΏΣΗ
ΕΞΆΣΚΗΣΗ
Με αυτά τα τρία ξεκινά η μύηση των μυστηρίων των απόκρυφων μυστικιστών
Παντού στο σύμπαν υπάρχει ο νόμος του τρία , είναι το ΠΑΤΉΡ ΥΙΌ ΚΑΙ ΆΓΙΟ ΠΝΕΎΜΑ ' είναι το ΑΡΝΗΤΙΚΌ το ΘΕΤΙΚΌ και το ΟΥΔΈΤΕΡΟ .
Τριάδα Εσύ,
Που είσαι πέρα από κάθε ουσία,
Υπέρθεη και Υπεράγαθη,
Εσύ που εποπτεύεις
από ψηλά
Τη γνώση των χριστιανών για τα θεϊκά πράγματα, οδήγησέ μας στην ύψιστη κορφή
Των Μυστικών Λόγων, αυτήν που ξεπερνά τη γνώση και το φώς! Εκεί όπου
Τα απλά, απόλυτα και αμετάτρεπτα μυστήρια του θείου Λόγου,
Καλύπτονται μέσα στον πέρα απ’ το φώς γνόφο της
Μυστικιστικής σιωπής που
Μέσα στο απόλυτο σκοτάδι
Ξεπερνά τη λάμψη του απόλυτα
Φωτεινού και μέσα στο εντελώς ανέγγιχτο
Και αόρατο, πλημμυρίζει τον δίχως οφθαλμούς
Νού μας, με την λαμπρότητα του υπερβατικού κάλλους.
Είναι σε όλες τις θρησκείες πάντα η τριάδα
Είναι το ΕΊΝΑΙ κάθε ανθρώπου !
Τι είναι το ΕΊΝΑΙ ;
Το Είναι είναι κάτι ασύλληπτο '''
Είναι ο πατέρας του καθενός μας ''
Κάθε άνθρωπος έχει ένα Είναι στην 7η Διάσταση , κι αυτο μπορεί να είναι ένας , Αρχάγγελος , ένας Δάσκαλος , ή ένας Άγγελος ..''
Ο σπόρος του Είναι , είναι μέσα μας εγκλωβισμένος από τα εγώ
Ο σπόρος τις θεϊκής μας ουσίας !
Ένας σπόρος πρέπει να πεθάνει για να μπορέσει να βλαστήση μέσα μας .
Πρέπει να γίνει χριστός δηλαδή !
Θα πρέπει να σκοτώσουμε τα εγώ , τα οποία κουβαλάμε από ζωή σε ζωή !
Τα εγώ αν δεν τα σκοτώσουμε στη ζωή που ζούμε θα μας ακολουθούν σε κάθε μας γέννηση .
Το μωρό όταν γεννιέται είναι μια αγνή ψυχή που εκφράζεται μόνο η ουσία του Είναι του , του πατέρα του !
Όμως αν δεν έχει δουλέψει σε προηγούμενη ζωή να σκοτώσει τα εγώ του , αυτά σιγά- σιγά αρχίζουν και εισχωρούν μέσα του . Αυτό το βλέπουμε όταν το παιδί κλαίει χωρίς λόγο κι αιτία και κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει το κλάμα του . Ίσως κάποια παλιά σχόλια που έλεγαν οι παλιοί ότι έρχονται οι μοίρες του παιδιού να προσεγγίζουν την μισή αλήθεια γιατί οι μοίρες δεν υπάρχουν μόνο τα εγώ που εισέρχονται .
Μετά διαμορφώνεται η προσωπικότητα ως τα 7 χρόνια όπως μας λένε οι Δάσκαλοι ... που είναι η ψεύτικη προσωπικότητα μας και είναι το όχημα που μας συνοδεύει σε αυτή τη ζωή, αυτή που νομίζουμε ότι είμαστε γεμάτοι με εγώ .
Δηλαδή η προσωπικότητα που είμαστε τώρα , δεν μας ακολουθεί σε άλλη ζωή αυτή πεθαίνει σιγά-σιγά αναλόγως τη προσωπικότητα .
Γιατί άλλη προσωπικότητα έχει ένας που γεννιέται στην Ευρώπη άλλη στην Ρωσία άλλη στην Ασία , άλλη στην Αφρική και άλλη στην Αμερική έχει να κάνει με τα ήθη και τα έθιμα του τόπου και μετά με την οικογένεια .
Είναι δηλαδή της 3ης διάστασης κι όταν ένα φυσικό σώμα πεθαίνει με τον καιρό πεθαίνει κι αυτή .
Άρα καταλήγουμε στο μη μόνιμο ,όπως όλα εδώ δεν είναι μόνιμα η 3η Διάσταση που ζούμε δεν είναι αληθινή είναι ένα ΜΑΤΡΙΞ μια ψευδαίσθηση που μας κάνει να νομίζουμε ότι κάθε τι που μας συμβαίνει είναι μόνιμο .
Τα εγώ μας είναι τόσο δυνατά που ζουν στην 5η Διάσταση ίσως μερικά να ζουν και ανάμεσα από την 5η και 6η Διάσταση για αυτό είναι και τόσο δύσκολο να τα σκοτώσουμε π,χ Η λαγνεία , το ψέμα ο θυμός , η τεμπελιά , ο φόβος κ. άλλα που εκφράζονται μέσα από τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα όπως λέμε στον Χριστιανισμό αλλά σκεφθείτε τα σαν τα 7 κεφάλια της λερναίας Ύδρας που έκοβες ένα και φυτρώναν δυο , η σαν 7 Λεγεώνες με 7 Στρατηγούς ,που συνεννοούνται μεταξύ τους και μας περυκυκλώνουν . Γιατί τα εγώ πάντα έρχονται με παρέα ποτέ δεν έρχεται ένα μόνο του . Σκεφθείτε πως έρχεται ο θυμός ή η ζήλευα ή το ψέμα πάντα κάτι λέμε και το καλύπτουμε με κάτι άλλο και για να μη θίξουμε τη προσωπικότητα μας τελικά θυμώνουμε .
Αν θέλουμε να μην υποφέρει άλλο το Είναι μας πρέπει να αφυπνιστούμε να παλέψουμε όσο είμαστε σε αυτή τη ζωή με τα εγώ μας και να μην το αφήσουμε για αργότερα , με δικαιολογίες που είναι όλες ψεύτικες, είναι ένα πολύ σοβαρό ζήτημα να σκοτώσουμε τα εγώ μας τώρα , για να αρχίσει μέσα από το φυσικό σώμα να εκφράζεται ο Πατέρας μας
Αυτό εννοούν όταν λένε ( πρέπει να πεθάνεις πριν να πεθάνεις για να μην πεθάνεις ποτέ ).
Αυτή η Ουσία του Είναι μας, είναι που έχουμε κλεισμένη με τα εγώ μας και δεν αφήνουμε το σπόρο που είναι φυτεμένος μέσα μας να κάνει το κύκλο του να μαραθεί για να βγάλει ρίζες και να ξαναγεννηθεί σαν μικρός Χριστός όπως και ο Ιησούς γεννήθηκε με πολλές αντίξοες συνθήκες και κυνηγήθηκε από τις σκοτεινές δυνάμεις και τέλος βασανίστηκε και ξεψύχησε πάνω στο Σταυρό .
Όλα είναι συμβολικά όπως ο λόγος του που είπε ότι η μόνη οδός για τη σωτηρία ήταν αυτός !
Τα πάντα μας έδωσε ως κλειδιά μέσα απο τα Ευαγγέλια του , σε εκείνη την εποχή των Υχθιών που τα πάντα γινόταν με μυστικό τρόπο που μόνο αυτη που θα έψαχναν το συμβολισμό μέσα στις διδασκαλίες του , θα μπορούσαν να βρουν το τρόπο που θα ακολουθούσαν το πραγματίκο δρόμο που οδηγεί στα βήματα του στη θέωση του Ανθρώπου !
Στην Γνωστική σχολή μια σχολή που λειτουργεί ανιδιοτελώς πάνω στο ' γνώθι σε αυτόν ' μας τα αναλύουν και μας δίνουν κλειδιά ώστε να μας χρησιμεύσουν ως οπλισμό για να αρχίσουμε να παλεύουμε με τις Λεγεώνες των Εγώ
Βέβαια πρέπει να κατανοούμε και να καταλαβαίνουμε όσους δεν θέλουν να αφυπνισθούν να μη τους κρίνουμε που ακολουθούν τη λογική της επιβίωσης , αλλά και να μην πτοούμαστε .
Ο κάθε ένας μας είναι ξεχωριστός κι έχει έρθει για διαφορετικό έργο ακόμα και αυτοί που σταύρωσαν τον Ιησού έπρεπε να το κάνουν , κάποιος έπρεπε να επωμιστεί αυτό το βαρύ κάρμα και εκείνες οι ψυχές θυσιάστηκαν μαζί με τον Ιησού και βασανίζονται ακόμη ...
Αυτά είναι αλήθειες που μόνο το είναι σας θα επιβεβαίωση αυτός ο μικρός κόκκος Θεϊκής ουσίας που θα σας σπρώξει στην αφύπνιση .η όχι , στη θυσία στη ζωή του χρόνου ,που σύντομα θα περάσει ,ή στη θυσία του αιώνιου που πρέπει να βασανιστεί αιώνες ώσπου να ξεχρεώσει τα κρίματα που έπραξε .
Για αυτό ο Ιησούς είπε αγάπα τον εχθρό σου ως εαυτόν σου !
Εμείς οι ίδιοι είμαστε οι εχθροί του εαυτού μας ......
Αυτό ήταν το βαθύ νόημα να αγαπάμε εξίσου κι ανιδιοτελή , διότι ο καθένας έχει το σταυρό του, άλλος σε αυτή τη ζωή κι άλλος στην άλλη ....
